راهی که می رویم

بلوغ یک تحول مطلوب در هر مقوله ای است که به طور طبیعی انسان به آن علاقه دارد. و همه ما به نوعی در این شرایط قرار گرفته ایم. و می دانیم که رسیدن به آن چه در بعد فردی یا اجتماعی مستلزم دگرگونی هایی است.

گاه سخت و پر تنش و گاهی به آرامی. که هر انسان خردمندی می تواند آن را درک کرده و خود را در بهترین شرایط قرار دهد.

انقلاب اسلامی ایران در عصری تحقق پیدا کرد که کمتر کسی احتمال وقوع آن را می داد. لذا شرایط رشد و بلوغ ان نیز بالطبع غیر قابل پیش بینی بود. 
نظام نوپایی که هنوز حکومت داری را تجربه نکرده بود، با چالش های بسیاری مواجه شد که هر کدام می توانست فروپاشی یک نظام سیاسی جا افتاده را در پی داشته باشد. 
کودتاهای نظامی پی درپی، جنگ تحمیلی گسترده و فرسایشی، تحریم های بین المللی و به تعبیر اعمال کنندگانش فلج کننده اقتصادی - علمی و...، انقلاب های برنامه ریزی شده و نشده و بعضا غیر قابل مهار رنگین و...، فضا سازی های رسانه ای و تبلیغات سهمگین عنادورزانه و...، پروژه های ترور - نفوذ - تخریب و... همگی به مثابه اجماع جهانی جهت فروپاشی نظام اسلامی بنیاد نهاده شده در ایران بود که یک به یک پشت سر گذاشته شد.
چهل و یک سال گذشت. با تمام فرود ها و فراز ها، غم ها و شادی ها، گرفتاری ها و گشایش ها، ریزش ها و رویش ها، یاس ها و امیدها 
و اینک؛ ماه هستیم و آخرین حربه دشمن، یعنی ایجاد یاس گسترده در مردم. 
نمی دانم نظام استکبار چیز دیگری در چنته دارد یا خیر! ولی می دانم که ما می مانیم و قضاوت تاریخ و انصاف دوران، و شهادت آن بر رادمردی یاران خمینی راست قامت.
اینکه برخی چه بی محابا نقد می کنند، آنهم نقدی که بوی اصلاح نمی دهد، بلکه بیشتر حکم تخریب دارد. و این نظام اسلامی است که مظلومانه به تماشا ایستاده است و نظاره فرزندان خود است که چگونه بی آنکه حتی نگاهی به گذشته خود بیاندازند و نیم نگاهی هم به آینده داشته باشند که چه بودیم، چه هستیم و چه خواهیم شد، آن را مورد تاخت قرار داده اند.

نقد عقلایی مطلوب هر نظامی می باشد. اما به شرط انصاف و البته همانطور که از عنوان پیداست عقلانی بودن.

قرآن کریم توصیه به یادآوری ایام الله و بزرگداشت آن می کند. و بزرگداشت انقلاب و دهه فجر فقط به آئین ها و مراسمات ملی و مذهبی نیست. بلکه تبیین و فهم اهداف و مسیر انقلاب مهم است.
انقلابی که امروزه به بزرگترین چالش نظام استکبار با تمام دستگاه های رسانه ای و بوق های تبلیغاتی تبدیل شده است. و دهه مبارک فجر بهترین زمان مغتنم بای تفکر در این باره است.

تعقل و تدبیر، پایبندی به اصول و ارزشها و نگاه همه جانبه به اصلاح امور و کاستی ها، شرایط اولیه موفقیت انقلاب است. اما شرط اصلی آن حضور مردم با همان دغدغه های اصیل انقلابیست، که می‌تواند ضامن بقا و تعالی انقلاب باشد. و بقا جز با امید قابل تحقق نیست‌. این انقلاب بدون مردم و اراده مردمی قابل رشد نیست. و همانطور که رهبر عزیز در بیانیه گام دوم به دقت اشاره نموده اند توجه به مردم و امیدوار نمودن آنها بسیار مهم است. 
اینک هر یک از ما وظیفه ای داریم‌. که شاید کمترین آن همین امیدوار نمودن دیگران است. با هر زبان و بیان و عمل مشروعی که می توانیم. گوی و میدان از آن ماست.