حوزه و دانشگاه دو قطبی وحدت آفرین
بسمه تعالی
حوزه و دانشگاه دو قطبی وحدت آفرین
نهادهای علمی در جمهوری اسلامی متعددند. اما هیچ یک مستقل از دو قطب علمی کشور یعنی حوزه و دانشگاه نیستند. لذا برای رشد و پیشرفت در عرصه علم، و در همه ابعاد آن، چاره ای جز همسویی این دو قطب علمی نیست.
قطعا در نظام اسلامی که جامعه آن، به مقصد تمدن اسلامی در حرکت است، ابزار متناسب نیز، مورد نیاز است. از این رو باید آنها را شناخته، به کمال رسانده، و دقیق به کار بست. لذا وقتی هدف و مقصد تعیین گردید، همسویی و هماهنگی ابزار نیز از ضرورتهای عقلی می باشد.
مسیر تمدن از دالان علم و فرهنگ می گذرد. و هر جامعه ای که در این عرصه به توفیق برسد و بتواند فرهنگ والایی را رقم بزند و علمیت که ثمره عقلانیت است را بدست آورده و رشد دهد، در تمدن سازی نقش اساسی ایفا می کند.
بر این اساس، وحدت دو قطب علم، یعنی حوزه و دانشگاه، می تواند معنایی تازه به خود گیرد. دو قطبی که نه تنها معنای معارض نداشته، بلکه مفهومی تکمیلی و تکاملی دارند.
این دو قطبی می تواند در صدد شبکه سازی نخبگانی بر آمده، و با وحدت بر آمده از تعامل هدفمند، به رفع مشکلات و نیازها و ایجاد مقتضیات پرداخته و زمینه را برای توسعه مد نظر جامعه اسلامی فراهم آورد.
قطعا هر قطب وظایف و کارکردهای خود را دارد. مانند اتومبیلی که هریک از قطعات آن وظیفه مستقلی دارد، اما هدف واحد، آنها را به هم پیوند داده است. و خروجی آن یک محصول مشخص برای هدفی بزرگتر است.
و البته که وحدت حوزه و دانشگاه خود هدف غایی نیست، و رهگذری است برای اهداف والا، که در نهایت به آن تمدن نوین اسلامی منجر خواهد شد. اما کدام مسیر ها به وحدت ختم می شود؟ و چه تدابیری باید اندیشه شود؟ و چه تقسیم کاری صورت گیرد که این وحدت، منتج به نتیجه شود؟، خود مقوله ای است که پرداختن به آن نیازمند همفکری، همگرایی و هم افزایی مستمر می باشد.
اینک، بعد از گذشت 43 سال از انقلاب اسلامی و تکرار شعارهای وحدت گونه، نوبت آن رسیده است که هر قطب به وظایفی که بر عهده دارد عمل نموده و پر شتاب تر از گذشته مسیر را بپیماید. هر چند که در مقاطعی که البته کم هم نیستند، کندی ها و خروج از مسیرهایی وجود داشته که این حرکت را گاهی متوقف نموده است. اما بازنگری در تدابیر و وظایف، می تواند راهگشا باشد.
پژوهشهای نوینِ نه صرفا اداری و زمان پرکُن، بلکه در بستر اقدام و عمل، و البته بنیادین و با استفاده از الگوهای مشابه و حتی غیر همگون، می تواند کمک کننده باشد.
فراموش نکنیم که 43 سال، زمان کمی برای هدفگذاری نیست. که خود می تواند نسلی را تغییر داده و جهانی را متحول کند. تغییرات سریع تکنولوژیک در دنیا خود گویای این سرعت و پویایی است. لذا باید فرصتها را غنیمت شمرد و زمان را چونان امر قدسی محترم دانست و در اقدام تعجیل نمود.
و شهید مفتح که خود یکی از مفاخر و مظاهر همسویی و همگرایی حوزه و دانشگاه و متجلی کننده این وحدت در جامعه است، می تواند الگویی برجسته برای این منظور باشد. و شهید بهشتی و شهید مطهری، نمونه های دیگر این عزم و اراده بوده اند. و اتفاقاً به دلیل همین وحدت آفرینی و تلاش در راستای آن وحدت عظیم و فاخر، در معرض ترور دشمنان رشد و تعالی نظام اسلامی قرار گرفته، و با شهادت خود، صدق گفتار و عقیده خود را ثابت نمودند. و این نشان دهنده صحت اندیشه و اهمیت وحدت حوزه و دانشگاه است، که دشمنان را به حذف اندیشه با سلاح خشونت وا می دارد.
یاد آن بزرگان را گرامی می داریم و خود را مهیای گام نهادن در مسیر پر امید تعالی نظام و تمدن نوین اسلام می نماییم.
والسلام
