انقلاب و قضاوت در پیشگاه عقل و انصاف

انقلاب اسلامی نه فقط یک پدیده سیاسی اجتماعی صرف در ایران، بلکه یک واقعه ایدئولوژیک فرابشری است. که یقینا ریشه های آن در تئوریهای مرسوم سیاسی و اجتماعی روز، یافت نمی شود. که به شهادت بسیاری از متفکرین و متخصصین علوم سیاسی و اجتماعی، وقوع چنین انقلابی را بر اساس داشته های نظام طاغوتی و حامیان قدرتمند خارجی اش، حتی محتمل هم نمی دانستند. چه رسد به پیروزی و دوام آن.

شاید برای ما که در درون کشور ایران زندگی می کنیم خیلی از مسائل مربوطه، ملموس نباشد. و چون ماهی ای که درون دریاست و به دنبال سرزمینی به نام دریا می گردد و درک و تصوری از دریا ندارد، دورنمایی از انقلاب نداشته باشیم؛ اما حقیقت آن است که نمای بیرونی آن متفاوت از آن چیزیست که ما می بینیم.

انقلاب اسلامی دوستان و دشمنان خاص خود را دارد. که هر کدام از منظری بر له یا علیه او می اندیشند و آن را تحلیل می کنند.

دوستان که جای خود دارد و در بسیاری مواقع از نظرات، توقعات، انتظارات و تحلیل های آنان از انقلاب گفته شده است. اما از نظر دشمنان، انقلاب اسلامی هیچ دستآورد مثبتی نداشته است. اینان تلاش می کنند که همواره در قیاس با پیش از انقلاب و یا در قیاس با دیگر کشورها ایران را عقب مانده، جهان سومی، ضعیف و خوار جلوه داده و تمام پیشرفتهای حاصله را نتیجه جبر گذر زمان بدانند.

دشمنان انقلاب همواره تلاش می کنند، فضای سیاسی و اجتماعی ایران را متشنج، در خفقان و مخالف آزادی های سیاسی و اجتماعی معرفی کنند. اقتصاد را وازده و ورشکسته، اخلاق را در اغماء و فرهنگ را منفعل و در یک کلام نظام را ناکارآمد نشان دهند. البته هر جا هم که با نظراتشان مخالف بود سعی می کنند با اقداماتی تخریبی چنین تصوری را مستند و واقعی جلوه نمایند.

اینکه تا چه حد منطقی، معقول و منصف می اندیشند و رفتار می کنند، خود عریضه ایست بس مفصل که باید در پیشگاه عدل و انصاف و دادگاه وجدان به قضاوت نشست. اما چند نکته قابل توجه است.

اول اینکه، قیاس انقلاب اسلامی با رژیم پهلوی خود جفایی بزرگ و توهینی آشکار به پیشگاه عقل و شعور بشریت است.

عده ای تلاش می کنند که برای دوره پهلوی، فضای باز سیاسی و اجتماعی ترسیم کنند. که در پاسخ به این افراد با گفت: پهلوی فاسدتر و دیکتاتورتر از آن است که بتوان چنین انتظاری داشت. گویا ایشان دستگاه ساواک و سبک و روش آموزش دیده شده در اسرائیل و آمریکا برای شکنجه انقلابیون و سیاسیون را فراموش کرده و یا هرگز ندیده اند. هرچند که پر واضح است مقصود ایشان از فضای باز، منحصر در بی بندوباری اخلاقی و لاقیدی و بی غیرتی برخی مردان و زنان ولنگار دوره پهلوی می باشد. و الا جز این هیچ آزادی دیگری در حافظه تاریخ ثبت نشده است. و به فرموده رهبر بزرگوار انقلاب: چهره پهلوی قابل تطهیر نیست. (بیانات رهبر انقلاب در جمع دانشجویان 7 خرداد 1397)

دوم، اما در قیاس با دیگر کشورها باید گفت که این قیاس هم جفای به انقلاب است. چرا که سایر کشور های مورد قیاس ایشان، هرگز در موقعیت جمهوری اسلامی قرار نگرفته اند. چه از نظر جنگ تحمیلی وحشیانه و همه جانبه با کمک پیشرفته ترین ابزار های نظامی از ده ها کشور و ابرقدرت مترقی در امور نظامی، و چه از نظر تحریم های شدید و به قول خودشان فلج کننده اقتصادی، سیاسی بین المللی حتی در زمینه دارو و مایحتاج ضروری، و از همه بالاتر تحریم های علمی و پژوهشی. به طوری که مقالات علمی اساتید ایرانی موافق انقلاب در مجلات آنان چاپ هم نمی شود.

سوم، جمهوری اسلامی ایدئولوژی خاص خود را دارد. از آنجایی که انقلاب اسلامی برخاسته از تفکر دینی و مذهبی ای است که می توان آن را اسلام شیعی خلاصه کرد، قطعا با شاخص های نظام استکبار جهانی مغایرت و تقابل دارد.

لذا جدال دو ایدئولوژی که هر یک به نوعی داعیه دار حقانیت و غلبه فکری بر دیگریست، غیر قابل اجتناب است. آنچه ما در برخی از کشورها از جمله ژاپن و آلمان و ... که همواره مقاس با جمهوری اسلامی قرار می گیرند، می بینیم، خود یک واداگی ایدئولوژیک – سیاسی – اجتماعی است. و اگر بگوئیم اکنون و در قرن بیست و یکم میلادی همچنان بسیاری از کشورهای مدعی رشد و پیشرفت، تحت استعمار فکری - فرهنگی و حتی سیاسی هستند و تحت سایه شوم کاپیتولاسیون زندگی می کنند، بیراه نگفته ایم، بلکه واقعیت محض تلخی است. جریمه کشورها و شرکتهای مختلف غیر آمریکایی به بهانه تحریم ایران از سوی آمریکا، شاهد آشکار و خوبی بر این ادعاست.

چهارم، بخش عمده عقب ماندگی کشور عزیزمان از اهداف و شعارهای انقلاب، نه بخاطر ماهیت نظام، بلکه حاصل مدیریت غلط و اتفاقا لیبرالی برخی مدیران و سیاست مدارانیست که با اهداف انقلاب بیگانه بوده و در صدد ایجاد وابستگی مجدد کشور به غرب بوده اند. و نتیجه رویکرد لیبرالیستی به اقتصاد و تلاش و پیشرفت که منحصر در تکاثر و انباشت ثروت در دست سرمایه داران مدافع وابستگی صنعتی و فکری به غرب هستند، چیزی جز عقب ماندگی و ذلت ملت، و بالابردن هزینه های ایستادگی و مردانگی نیست.

با این همه دشمنی آشکار و پنهان اما، انقلاب در مسیر خود متوقف نشده و نخواهد شد. چنانکه رهبر حکیم انقلاب فرمودند: کشور در حال پیشرفت است و هیچ بن بست و مشکل برطرف نشدنی در حرکت رو به جلو ملت ایران وجود ندارد. (بیانات در دیدار نخبگان و پژوهشگران 8 مرداد 1391)

با این دورنما و هدف گذاری و انگیزه، می توان آینده را پربار و دلگرم کننده متصور بود. که ان شاءالله با توکل بر خداوند، می توان به آن دست یافت. و در این میان مردمانی استوار و غیور می توانند این میراث با ارزش را به آن قله برسانند. و باعث سربلندی اسلام و میهن در جهان باشند. که پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: اگر علم بر ستاره ثریا آویخته باشد، مردانی از فارس به آن دست خواهند یافت.

به امید آن روز.