روضه مجسم مادر یمنی...!

 

 

 

 

 

 

حتما این چند روزه تصاویری از این دست را دیده اید. زیر عکس نوشته بودند:

"وقتی که مادر یمنی بخاطر خشک شدن شیرش، انگشت در دهان کودک گرسنه اش می گذارد "

خواستم بنویسم بدون شرح. اما دیدم بدون شرح که نمی توان شرح غم داد.

جمعه ها وقت ملاقات من زندانیست

 

زندگی بی تو همان مردگی طولانیست

نور تو در همه جا هست ولی پنهانیست

میچکد خون دل از زخم قدیمی فراق

ظاهرا باز هوای جگرم بارانیست

اینهمه اشک چرا چشم مرا پاک نکرد

چه کسی گفته طهارت به همین آسانیست

اصلا انگار نباید که تو را دید ولی

جمعه ها وقت ملاقات من زندانیست

او که در شهر و در دل ما جایی ندارد!

این روزها به حال و روز مملکتمان که نگاه می کردم غصه دار شدم. خیلی درد آور بود. البته هر سال همینطور است. ایام نیمه شعبان را می گویم. همه در فکر شادی بودند. عده ای حلال و عده ای هم حرام. مجالس رقص و پایکوبی و نوشیدنی های حرام و... هم که بازارش داغ بود. فقط مانده بودم در این بین، تناسبش با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف چیست؟ واقعا اینها منتظر چه کسی هستند؟! امام زمان یا...

بماند...

 

پدر مهربان

استادی داشتیم می فرمود هر وقت خواستی با امام زمان درد دل کنی بگو بابا جان، کدوم پدریه که غربت و غصه فرزندش رو ببینه و بی تفاوت بگذره! الامام اب شفیق

پس بگو یا ابانا اشفع لنا عند الله

خود کرده را تدبیر نیست...

 

گفتم چرا قلبم دگر بر تار زلفت گیر نیست

سر بر زمین افکند و گفت خود کرده را تدبیر نیست

 

اشکی به زیر مقدمش انداختم رحمی کند

گفتا که اشک بی ورع در رتبه تاثیر نیست

 

گفتم بیا در بند کش این بنده فرار را 

گفتا اگر عاشق شوی کاریت با زنجیر نیست

 

گفتم که دیگر گوییا افتاده ام از چشم تو

با غم نگاهم کرد و گفت مهدی ز نوکر سیر نیست