انقلاب اسلامی نه فقط یک پدیده سیاسی اجتماعی صرف در ایران، بلکه یک واقعه ایدئولوژیک فرابشری است. که یقینا ریشه های آن در تئوریهای مرسوم سیاسی و اجتماعی روز، یافت نمی شود. که به شهادت بسیاری از متفکرین و متخصصین علوم سیاسی و اجتماعی، وقوع چنین انقلابی را بر اساس داشته های نظام طاغوتی و حامیان قدرتمند خارجی اش، حتی محتمل هم نمی دانستند. چه رسد به پیروزی و دوام آن.
9 دی رمزی برای بقا و اعتلا
این روزها همه از 9 دی می گویند. موافق و مخالف. هر کس به نحوی وصفش می گوید. گاهی به طعن و کنایه و گاهی به صراحت. و البته همه سعی در حق نمایی و تلقین سخن خود دارند. گویی که خود خالق آن هستند. و یا مخالفان چنان می تازند که نشان دهند در این وادی هنوز سرسپردگان غرب آمالی جز کرنش در برابر آن ندارند و ملت بابت 9 دی یک معذرت خواهی به آمریکا و فتنه گران بدهکارند.
و این وسط مردم هم که به حساب نمی آیند. اصلا مگر مردمی بودند که بصیرت داشته باشند!. جالب است که کسانی مدعی وراثت 9 دی هستند که در کمترین ضریب بهره بصیرتی قرار دارند. انگار نه انگار که مصیبت امروز مملکت حاصل بی تدبیری ها و بی بصیرتی های جنابان شان است.
همه ما نام مردی را که انقلاب اسلامی ایران با نامش عجین و مأنوس شده، شنیده ایم و او را می شناسیم. کمابیش با خصوصیات اخلاقی و رفتاری و منش اجتماعی و سیاسی او آشنا هستیم. مردی که به یقین یکی از موثرترین انسان ها در تاریخ معاصر است.
سید روح الله موسوی معروف به امام خمینی (ره)
