وَإِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ ۖ وَإِذَا ذُکِرَ الَّذِینَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ
و هرگاه خداوند به تنهایى یاد شود، دل هاى کسانى که به آخرت ایمان ندارند متنفّر مىشود، ولى هرگاه از غیر او یاد شود، بىدرنگ شادمان مىشوند. 1
