انکار خداوند و جنون
کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لَا یَشْعُرُونَ
کسانی [هم] که پیش از آنان بودند [آیات خدا را] تکذیب کردند، پس از آنجا که گمان نمی کردند، عذاب به سویشان آمد.
فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْیَ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ ۚ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ
پس خدا در زندگی دنیا خواری و رسوایی را به آنان چشانید؛ و اگر معرفت و آگاهی داشتند [توجه می کردند که] عذاب آخرت بزرگ تر است 1 .
در زندگی حالات بسیاری از افراد با گرایشات مختلف فکری تامل کردم. خصوصا کنجکاو بودم که مرگ انسانها چگونه است. خیلی از افراد را دیدم که با آرامش خاصی از دنیا رفته ند. و عده ای را که با رنج از دنیا رفته اند. اینها همه به زندگی انسانها بر می گردد. و چه بسا انسانی که با رنج و سختی زیاد از دنیا رفته از گناهان پاک شده و در قیامت سرافراز و بی آلودگی محشور شود و بی حساب وارد بهشت شود.
اما کم دیده ام که افرادی با خواری و نکبت رسوایی از دنیا بروند. بیشتر این حالت را در افرادی دیده ام که به مقدسات دینی توهین نموده و به قول امروزی ها آتئیست شده اند. نمونه ها متعدد است. اما یکی از مشهورترین چهره ها را همه می شناسید. و او فردی نیست جز "فریدریش ویلهِلم نیچه".
بله او به درد جنون از دنیا رفت. اگر داستان نمرود را خوانده باشید، او به خاطر جدل با حضرت ابراهیم و انکار خدا و اعلام مرگ خداوند به جنون گرفتار شد و با رنج جنون وسردردهای نتشی از آن از دنیا رفت. و نیچه نیز همینطور.
و این است نتیجه اعلام مرگ خدا و انکار او. و چه عاقبت مشابهی بین نمرود و نیچه وجود دارد.
متن زیر را از یکی از سایتهای مشهور و البته بدون گرایش به دین برداشته ام. می توانید خود ببینید و نتیجه گیری نمایید.
"نیچه زندگی شخصی پر تلاطمی داشت و چندان با زنان هم میانه‌ای نداشت. نیچه دائماً بیمار بوده و سردرد داشته و این سردردها را نتیجه زایش افکار نو می‌دانسته‌است. در اواخر عمر نیچه خواهرش از او مراقبت می‌کرد. نیچه در ده سال آخر عمرش عملاً مجنون بود. برخی روانپزشکان هم عصر نیچه به ویژه پزشکان معالج او علت دیوانگیِ نیچه را فلج تدریجیِ مغزی ناشی از عفونت سیفلیس (نوعی بیماری آمیزشی) دانستند.
بنا بر این نظریه، طی سال‌های ۱۸۶۴ تا ۱۸۸۸ نیچه ابتدا در یکی از روسپی خانه های اروپا به سیفلیس مبتلا شده و سپس دچار فلج مغزی گردیده است. مدتی این تشخیص معیار عام و خاص بود و تا اواسط قرنِ بیستم بسیاری به آن استناد می‌کردند؛ موردی که بعداً هم از لحاظ روان شناختی و هم پزشکی به چالش کشیده شد. الیزابت فورستر-نیچه خواهر او معتقد بود عامل جنون او استعمال کلورال (نوعی مسکن که نیچه برای دردهای خود استفاده می‌کرد) است. او همچنین مدعی بود که کار فکری شدید نیز در آشفتگی‌های ذهنی برادرش نقش زیادی داشته است."
آخرین تصویر از نیچه در بیمارستان روانی
اینجاست که انسان به حقیقت آیه 26 سوره مبارکه زمر پی می برد. " فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْیَ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا" پس خدا در زندگی دنیا خواری و رسوایی را به آنان چشانید.
پی نوشت ها:
1. آیات 25 و 26 سوره مبارکه زمر (ترجمه استاد شیخ حسین انصاریان)
2. سایت ویکی پدیا به آدرس ذیل:
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B1%DB%8C%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%B4_%D9%86%DB%8C%DA%86%D9%87#cite_note-46
