ما بدهکاریم ...
فضل بن یونس عن ابی الحسن ع قال قال لی :
أَکْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ اَللَّهُمَّ لاَ تَجْعَلْنِی مِنَ اَلْمُعَارِینَ وَ لاَ تُخْرِجْنِی مِنَ اَلتَّقْصِیرِ قَالَ قُلْتُ أَمَّا اَلْمُعَارِینَ فَقَدْ عَرَفْتُ فَمَا مَعْنَى لاَ تُخْرِجْنِی مِنَ اَلتَّقْصِیرِ قَالَ کُلُّ عَمَلٍ تَعْمَلُهُ تُرِیدُ بِهِ وَجْهَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَکُنْ فِیهِ مُقَصِّراً عِنْدَ نَفْسِکَ فَإِنَّ اَلنَّاسَ کُلَّهُمْ فِی أَعْمَالِهِمْ فِی مَا بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مُقَصِّرُونَ 1
ترجمه:
فضل بن یونس از حضرت ابى الحسن (موسى بن جعفر) علیه السّلام حدیث کند که آن حضرت بمن فرمود:
این دعا را بسیار بخوان: [اللهم] لا تجعلنى من المعارین و لا تخرجنى من التقصیر» (یعنى بار خدایا مرا از عاریت داده شدگان (ایمان) قرار مده: و از تقصیر بیرون مبر).
گوید: من عرض کردم: اما عاریت داده شدگان، معنایش را دانستم، آیا معناى «مرا از تقصیر بیرون مبر» چیست؟ (و یعنى چه؟) فرمود: هر کارى را که بخاطر خداى عز و جل انجام دهى پس خود را در آن کار پیش خود مقصر بدان، زیرا که همه مردم در کارهایشان میان خود و خداى عز و جل تقصیر کار و مقصرند. 2
توضیح:
المعارین: کسانی که دینشان عاریه ای است. و اصالت ندارد. و عمیق نیست. و با هر شبهه ای امکان تزلزل و انحراف وجود دارد.
التقصیر: بدهکار بودن. یعنی ما همیشه بدهکار خداوند هستیم و طلبکار نیستیم. وقتی در هر حال خود را مقصر می دانیم باید هم بدهکار باشیم. و این حالت است که انسان را همیشه در حال تضرع و توبه انابه قرار می دهد.
پی نوشت:
1. الکافی / جلد 2 / کِتَابُ الدُّعَاء / بَابُ دَعَوَاتٍ مُوجَزَاتٍ لِجَمِیعِ الْحَوَائِجِ لِلدُّنْیَا وَ الْآخِرَة. (ط - الاسلامیه) - مولف : کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق
2. اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد 4 صفحه : ۳۷۰
